Fietsen
Hoe kom ik op het onderwerp “fietsen” voor mijn eerste blog ? Nou gewoon, omdat ik een nieuwe fiets heb gekregen van mijn lief. Mijn gedachten gaan automatisch terug naar al die keren dat ik een nieuwe fiets mocht ontvangen. Een fiets was voor mijn ouders erg belangrijk want ik ben zonder auto opgegroeid. Dus een fiets moest goed zijn vandaar dat wij als kinderen op “vaste” tijden een nieuwe fiets kregen.
Voor mijn zevende verjaardag kreeg ik een echte fiets, wit/blauw. Daarvoor heb ik vast een driewieler en kleine fiets gehad maar deze was een “echte”. Die fiets is veel gebruikt en was op de groei. Naar de brugklas, een nieuwe fiets. Deze moest bestand zijn tegen de zware schooltas. Op mijn 18e mijn eerste fietsvakantie, een nieuwe fiets. Ook deze moest bestand zijn tegen flink wat
bagage. Toen mijn zoontje werd geboren, nieuwe fiets, want er moest een degelijk fietsstoeltje op kunnen en hij moest voldoende boodschappen kunnen dragen. Jaren later ben ik pas auto gaan rijden. Ik kreeg een andere baan en de afstand was lastig te overbruggen met de fiets. Tussendoor ben ik een fiets kwijtgeraakt en vanaf dat moment geen fijne fiets meer gehad. Dus is ben blij, superblij met mijn nieuwe fiets.
We hebben allemaal wel leren fietsen en onze kinderen ook. Alleen gebruiken we de fiets minder. Hoe jammer is dat? We fietsen meestal als het weer het toelaat. En daardoor fietsen onze kinderen ook minder. Hoe mooi zou het zijn als kinderen weer op de fiets naar school gingen of lopen en we de auto lieten staan? En, nee, ik vel geen oordeel want ik snap ook wel dat ,als je kleine kinderen hebt, het slecht weer is, je naar je werk moet , de auto een uitkomst en ook nodig is.
Ik mocht twee jaar geleden een groep kinderen in de vakantie ondersteunen met lezen en heb ze gevraagd of ze nog wisten hoe ze hadden leren fietsen. De meeste kinderen hadden wat moeite met lezen maar fietsen konden ze allemaal en ze wisten allemaal nog hoe ze hadden leren fietsen. De meesten met vallen en opstaan en met behulp van zijwieltjes. Daarna zonder zijwieltje en met papa/mama er naast rennend. En dan opeens lukte het. Eén kind zei: “nou gewoon, ik stapte op de fiets en ging fietsen”, dat lukte dus meteen en hij wist meteen hoe het moest. Op die manier werd de kinderen duidelijk dat je met doorzettingsvermogen en veel oefenen dus ver kunt komen en veel kunt bereiken. Zo kan iets wat misschien niet haalbaar lijkt, toch mogelijk worden.
En dan fietst, je inmiddels volwassen zoon, een berg op. En dat hadden we niet bedacht toen hij zijn eerste fietsje kreeg.