Opvoeden van je kind(eren), een hele klus.
Deze 5 tips gaan je helpen!
Het lijkt wel of we niet meer durven op te voeden, regels stellen, grenzen bewaken. Waarom vinden wij, ouders,dat zo lastig en willen we onze kinderen voor alles beschermen? De tv – series “Luizenmoeders” of ”Oogappels” worden niet voor niets zo goed bekeken. We herkennen allemaal wel kleine stukjes van onszelf of situaties van school. Doordat het zo ontzettend uitvergroot wordt begrijpen we toch allemaal de bedoeling.
Ook ik heb mijn kinderen anders opgevoed dan dat ik zelf ben opgevoed. Ik vond “in gesprek gaan” met mijn kinderen erg belangrijk en heb hen altijd gestimuleerd datgene te kiezen waar ze echt voor wilden gaan dus wat ze zelf wilden zodat het hun keus was en niet die van hun ouders.
Waarschijnlijk loop jij tegen het volgende aan:
Hoe zou het voor je zijn als:
– De stemming in huis aanmerkelijk verbeterde?
– Ieder zijn eigen taakjes zonder morren uitvoerde?
– Het weer gezellig aan tafel is?
– Jullie als gezin weer leuke dingen kunnen ondernemen?
Luister goed naar je kind
Allemaal houden we van onze kinderen en willen we het beste voor ze. We vertellen ze van alles en geven veel goede raad en adviezen maar wat nog belangrijker is dat we luisteren naar onze kinderen, oprecht luisteren. Alleen zo weten we wat hen bezig houdt, of ze hulp nodig hebben en of we moeten ondersteunen.
Het allerbelangrijkste is dat je kind je liefde en vertrouwen krijgt. En dan moet je je kind accepteren zoals hij is. Je bent snel geneigd om je ergens mee te bemoeien of te zeggen hoe jij het zou doen en dat betekent eigenlijk dat je tegen je kind zegt: “je doet het niet goed”!
Als je gewoon luistert naar je kind zonder iets te zeggen, is het al goed. Door het feit dat je luister voelt je kind zich gehoord. Doordat je luistert ben je betrokken en kan je kind zijn verhaal vertellen. Je kunt je kind aansporen om iets te vertellen: “vertel eens” of “ik luister”. Je bent geïnteresseerd.
Je kunt actief luisteren: “als ik het goed begrijp dat”, “zou je mij dat nog een keer willen uitleggen?”, “je bent boos of niet?” Je geeft je kind ruimte om te vertellen. Vanuit de beleving van je kind sluit je aan en beleef je mee. Benoem en vat samen. “Klopt het dat..?”
Als je merkt dat het gaat over gevoelens die jezelf lastig vindt mag je erop vertrouwen dat je kind de juiste keuzes maakt mede door al de gesprekken die jullie gehad hebben. Als je kind zich gehoord en begrepen voelt door jou zal het ook naar jou luisteren. De boodschappen die je geeft komen veel beter aan.
Het gevolg van goed naar je kind luisteren is dat je kind zich veilig voelt bij je en ook zal komen als het problemen heeft. Het kan immers altijd bij je terecht! Je geeft dan geen preek maar opent het gesprek: “oei dat is vervelend, wat kunnen we doen zodat het niet weer gebeurt?”
Geef grenzen aan. Waar ligt jouw grens?
Belangrijk is dat je oprecht naar je kinderen luistert en probeert vanuit hun beleving mee te kijken en aan te sluiten, maar ook van daar uit je grenzen aan te geven. Maar wat is een goede grens en hoe stel je die? Wat bedoelen we met grenzen?
Een kind moet weten dat niet alles kan en mag en krijgt wel eens “Nee” te horen. Een echte grens daarentegen is een grens, die jij in jezelf kunt voelen. Een echte grens is ook een grens die je stelt vanuit je verantwoordelijkheid als ouder. Bedtijd is 8 uur.
Het gaat dus niet zozeer om het stèllen van grenzen maar om het vàststellen ervan.
Waar ligt jouw grens en waar ligt de grens van je kind? Want ook kinderen hebben grenzen. Ze kunnen moe zijn, honger hebben, toe zijn aan even niks, geen zin ergens in hebben, ergens tegen op zien, enz.
Grenzen vragen ook dat je je er aan houdt. Je moet het niet verwarren met de baas spelen over je kind. Jij neemt de verantwoordelijkheid als ouder en dat heeft je kind nodig van jou. Het belangrijkste is dat jezelf achter je regel of grens staat en dat je die regel of grens niet hebt omdat de buurvrouw of je vriendin dat ook zo doet of omdat je denkt dat het zo hoort!
Straffen is niet nodig.
Opvoeden kan ook zonder straf.
Vaak straf je vanuit het niets, omdat jezelf zo boos bent en is het een uiting van je eigen frustratie. Je kinderen gaan zich verzetten, jij wordt nog bozer en het uit zich in een machtsstrijd. Het kan ook zijn dat je kind gaat denken dat je gelijk hebt en hij slecht is en je kind blijft met schuldgevoel zitten.
In straffen zit toch een boodschap van dat je iets afkeurt en het er niet mee eens bent, dus het gedrag van je kind is niet goed.
Lastig ….en toch wil je iets met het gedrag van je kind. Geef een ik-boodschap. “Ik wil niet dat je……want….”. Laat het kind ervaren wat de gevolgen zijn. Je kind heeft er bijvoorbeeld zo’n puinhoop van gemaakt dat het eerst moet opruimen. Wees duidelijk naar je kind. Wat verwacht je en waarom.
Soms gedragen kinderen zich niet zoals het hoort maar zijn ze zich het helemaal niet bewust.
Spreek je waardering uit.
Met het geven van complimentjes aan je kind moet je oppassen.
Als je steeds maar complimentjes geeft aan je kind kan je kind zich ook onzeker gaan voelen. Als het geen complimentje krijgt betekent het, in de ogen van je kind, dat het iets niet goed doet.
Het blijkt dat kinderen die veel geprezen worden en vaak te horen krijgen dat ze slim zijn, banger worden om iets fout te doen.
Zo’n kind kan bang worden, stel eens voor dat ik toch niet zo slim ben, en kan moeilijke opgaven gaan vermijden (faalangst).
Belangrijker is het om de inzet van een kind te waarderen.
Als een kind leert dat zijn inzet het belangrijkste is, zal hij veel makkelijker nieuwe en moeilijke dingen proberen en dus uiteindelijke verder komen. Door de inzet te waarderen in plaats van het resultaat help je je kind om een ‘growth mindset’ te ontwikkelen, waarmee hij uitdagingen aankan.
Gelukkig is er een alternatief voor complimentjes geven.
Dat doe je door niet een oordeel te geven, maar te beschrijven wat je ziet. “Ik zie dat het je gelukt is, om de goeie kleur te mengen”. “Ik kwam net in je kamer en zag dat je flink aan het opruimen bent geweest”.
Ook is het goed om een positief gevoel te delen.
In plaats van “wat goed van je”, kun je ook zeggen “wat fijn, hè, dat het je gelukt is”. Het is altijd goed om gevoelens te benoemen. “Volgens mij ben je heel tevreden over het resultaat”. Ook kun je in plaats van een compliment met een ik-boodschap je eigen gevoel benoemen. “Ik ben zo blij voor je, dat je het gehaald hebt. Je hebt het echt verdiend door zo hard te werken”.
Zorg goed voor jezelf
Natuurlijk wil je een goede moeder-ouder zijn voor je kinderen en je hebt alles voor je kroost over. Maar dat betekent niet dat je jezelf moet wegcijferen.
En het is helemaal niet de bedoeling dat je over je heen laat lopen. Je eigen behoeftes zijn ook belangrijk. Als je voorgaande tips in acht neemt is het niet zo moeilijk.
Respect voor elkaar en elkaar proberen te begrijpen en af en toe een portie geduld. En vooral, ik noem het als laatste maar het moet op nummer één staan, Geniet ervan! Van elke leeftijdsperiode! Heb lol met elkaar! Elke periode heeft zijn mooie , bijzondere kanten, momenten en is waardevol!